صفحه اصلی » اخبار موسیقی » گفتند نمی گذاریم دیگر در ایران بخواند

گفتند نمی گذاریم دیگر در ایران بخواند

گفتند نمی گذاریم دیگر در ایران بخواند

آخرین بار وقتی در تیر ماه سال نود روی سن می رفت پیغامی را در کاغدی سفید در پشت صحنه برنامه به دستش دادند که روی آن نوشته بود : «حکم دادگاه دارم و نباید روی سن بروی».  صادقی خندید و کاغذ را مچاله کرد و در جیب اش گذاشت. روی سن رفت، خواند و در ابتدای برنامه اش هم گفت : «تعجب نکنید که دست و پایم می لرزد و استرس دارم. دلیل اش را شاید ….

بیر صدا آخرین بار وقتی در تیر ماه سال نود روی سن می رفت پیغامی را در کاغدی سفید در پشت صحنه برنامه به دستش دادند که روی آن نوشته بود : «حکم دادگاه دارم و نباید روی سن بروی».

صادقی خندید و کاغذ را مچاله کرد و در جیب اش گذاشت. روی سن رفت، خواند و در ابتدای برنامه اش هم گفت : «تعجب نکنید که دست و پایم می لرزد و استرس دارم. دلیل اش را شاید یک روز به شما بگویم.»

نه ماه از آن روز گذشته و من حوالی همین روزهای عید در استودیوی شخصی صادقی همان کاغذ مچاله را زیر شیشه میز کارش دیدم.

فهمید که کاغذ را دیده ام و گفت :« امروز هنوز آن روز نرسیده و تو اولین کسی هستی که باید درباره این کاغذ بدانی. شک نکن.شاید آن روز من نباشم و تو باید ماجرای آنرا به گوش خیلی ها برسانی تا بدانند. ولی هنوز وقتش نرسیده….»

نه ماه جواب تلفن هیچکس را نمی داد. از دوستان و نزدیکان و دور و بری ها گرفته تا خبرنگاران و نزدیکان رسانه ای اش تا خیلی ها نگران احوال او باشند. روزها گذشتند و اتفاقات و تلخی ها یکی بعد از دیگری سراغش آمدند. بخاطر ماجراهای حقوقی اش پایش به دادگاه باز شد. دور و بری های نزدیک اش با کلاهبرداری های ناجوانمردانه، حتی حساب شخصی اش را خالی کردند و با تهدید های مختلف، زندگی اش را گذراند. چند تن از اقوام و نزدیکانش فوت کردند تا رضا صادقی، غمگین ترین آدم دنیا باشد.

اما سرانجام حاضر شد سکوتش را بشکند و حرف بزند. حرف بزند تا همه بفهمند کجا بوده و چه می کرده؟ چه می کرده و چرا حاضر نبود درباره همه این ماجراها که برایش ساختند، حرف بزند.

این مصاحبه را تا انتها بخوانید با این توضیح که در هفته های آینده غافلگیری جذابی را برای دوستداران این خواننده تدارک دیده ایم که بسیاری از این ماجراها را در آن بازگو خواهیم کرد.  
 

  • * سال 91 قرار بود سال طغیان «شیر خسته» باشد اما اینگونه نشد و رضا صادقی در سکوتی عجیب و ناراحت کننده فرو رفت. این اولین مصاحبه تو بعد از همه این جار و جنجالهاست رضا. چه حرفی داری و دفاع ات از این سوال من چیست؟

اول سلام. سلام به تو و همه آدم هایی که می خواهند این مطالب را بخوانند. سال نو را به همه آنها تبریک می گویم. سال پر آسایش و پر آرامش و پر امنیتی داشته باشند. به خصوص سال خوبی باشد برای سفره های مردم. من شعرها و کلامی که می نویسم سعی میکنم از صمیم قلبم باشد یعنی احساسم بیشتر می گوید نه من. ترانه سرا نیستم و هیچ وقت ترانه نگفتم بلکه ترانه من را گفته است. یقینا شاید آن سالی که من نوشتم «شیر خسته» شاید خیلی از آن آدم هایی که اطراف بودند و موش هایی بودند که وقتی شیر خسته را دیدند غرّیدند. دست به دست هم دادند که من را در یک پروسه خیلی عجیب و غریبی از زندگی ام قرار بدهند. اشتباهات خودم و اعتمادهای بی جا و توقع های بی جای خودم از آدمهایی که فکر میکردم می توانند دوستان خوبی باشند همه باعث این مسائل شد. اما در یک پروسه زمانی دیدم هر حرفی بخواهم بزنم و هر حضوری داشته باشم حضور پر از غم و شکایت و گلایه خواهد بود.دوست نداشتم اینقدر از من انرژی منفی بگیرند. بله قبول دارم در خیلی مواقع دوستان خوبم را از اتفاقات حواشی خودم بی خبر گذاشتم ولی باور کنید اصلا اتفاقات خوبی نبود و اتفاقات فوق العاده بدی بود. اما یکی از بزرگترین خوبی هایش این بود که در این مدت تصمیم گرفتم دور بشوم و یک مقدار عقب بروم و در بیشه خودم تنها باشم. خیلی از چرک های اطرافم ریخت و پاک شد. خیلی از آدمها را خیلی بهتر شناختم و خیلی ها را بهتر آنالیز کردمو به این نتیجه رسیدم که «چو ناکس به دهکد خدایی کند کشاورز باید گدایی کند.»
 

  • *ولی با تمام این حرفهایی که بیان کردی من قانع نشدم و این حق هوادارانت بود که در تمام این مدتی که نبودی به نوعی حتی از این حال بد تو خبردار شوند و از نگرانی خارج شوند.این حق را به من می دهی که به قول عادل فردوسی پور قانع نشوم؟

بله این قضیه را قبول کردم. قبول کردم که آنها باید خبردار می شدند ولی من خبری نداشتم. من همه محبت های این دوستانم را می دیدم.  احساس میکردم اگر الان بیایم و برای آنها از حالم بگویم به جز اینکه حال آنها را بد می کنم کار دیگری انجام نمی دهم.
 

  • *و الان با این بازگشتت قرار است که حالشان را خوب کنی؟ با یک انرژی بسیار بالا در سال 92؟

شک نکن. در این یک سال آن شیر خسته خدا را شکر ترمیم شد. دوستانی که ماندنی بودند نه فقط گفتنی به من کمک کردند.از همه مهمتر محبت خدا و انرژی خدا را داشتم. الان خیلی قدرتمند خیلی سرپا دارم می آیم . مطمئنم که حداقل یک گوشه کوچکی از همه کارهایی که دوستانم انجام دادند را شاید بتوانم جواب بدهم.
 

  • *یک سوال می پرسم و ناراحت نشو. این که می گویی با قدرت برمی گردم یکی از دلایلش احتمالا این نیست که تو دیگر از اواخر سال قبل و تقریبا اوایل امسال به قولی داماد شده ای !؟

بله ! همیشه می گویند پشت هر مرد موفقی یک زن قدرتمند هست. من از بابت خیلی خوشحالم و انشاالله با همین قدرت در حال جلو آمدن هستم.
 

  • * برویم به سراغ آلبومت. اولین حرفهای تو در مورد آلبومت را گوش می دهیم. یک مقدار می خواهم رضا در مورد جزئیاتش سخن بگویی تا جایی که خودت صلاح می دانی.

آلبوم من همانطور که می دانید اسمش«همین…» است. قبلا چند اسم برایش انتخاب کرده بودم ولی با دوست خوبم آقای «جلیل پور» به این نتیجه رسیدم که «همین» بگذاریم. یعنی رها کنیم بر اساس تفکرات خود آدمها نسبت به این آلبوم. من گفتم در این آلبوم خیلی از ستاره های زمینی استفاده کرده ام. یعنی ستاره های آسمانی را با احترامی که برایشان قائل هستم سعی کردم از آنها دور شوم و رهایشان کنم تا با آسمانی ها بچرخند. ولی از ستاره های زمینی بیشتر استفاده کرده ام.«آرون حسینی» عزیز و «شجاعت شفاعی» و«اسماعیل حسینی» و مجموعه ای از این بچه ها لطف کردند و برای من کارهای بسیار زیبایی انجام دادند. سعی کردم برگردم به یک سری کارهای قدیمی که دوستانم همیشه می گفتند دوست داشتند و دیگر از من نمی شنوند. آنها را دوباره شنیدم و تا حدودی فهمیدم چه چیزهایی آنجا بود که در این مدت نبود و سعی کردم اصلاحش کنم. امیدوارم مردم خوششان بیاید و سعی نهایی من این بوده است.
 

  • *نسبت به آلبوم های قبلی، رضا صادقی در این آلبوم چه فرق هایی کرده است؟

در این آلبوم خیلی قدرتمند با یک پرچم خیلی بلند گفتم که هنوز عشق یک رنگ است. هنوز هم که هنوز است با کفش آهنی ایستاده ایم. یک مدت به این نتیجه رسیده بودم که من خواننده احساس هستم. من حداقل اولین خواننده ای در مملکتم بوده ام که عمیقا پرداختم به احساسهای خیلی شخصی آدمها ولی در یک پروسه زمانی آنقدر جنگ و جدل اطرافم بود که فقط به این مساله پرداختم چه کسی بد است و چه کسی خوب است. من کجا بدی کردم و او کجا بدی کرده است. در این آلبوم سعی کردم یک مقدار بیشتر، به خصوص در این حال و روز نه چندان خوب مردم مملکتم ،به احساسشان بپردازم. اگر بتوانم چند ثانیه آرامشان کنم یا شادشان کنم این کمکی است که می توانم به مردمم انجام بدهم و بیشترین تلاشم در این آلبوم همین بوده است. فرق ترانه ها خیلی خیلی زیاد است با نگاههایی که قبلا داشتم. از شاعرهای ستاره زمینی استفاده کردم. همین فرقها را قطعا در آلبوم«همین»خواهید دید. من آلبوم«همین» را در کنار«وایسا دنیا» قرار می دهم و امیدوارم به همان اندازه نگاهش و به همان اندازه انرژی اش، مردم از من پذیرا باشند.
 

  • *از پروسه آلبومت بیرون می آیم. به دلایلی که می خواهم در آن پروژه ویژه ای که قرار است یک یا دو هفته آینده در«موسیقی ما» برای اولین بار رونمایی شود آنجا بیشتر به آلبومت بپردازیم. سوالم از تو این است که رضا واقعا این همه مدت از استیج دور بودی و آن حال و هوایی که در کنسرتهای تو بود، واقعا جزو یکی از پرانرژی ترین اجراهای زنده در ایران را بدون اغراق داری. می خواهم ببینم در این چند وقت دلت برای استیج تنگ نشده است؟

این چند وقت برای استیج دق کردم! دلم تنگ نشده است!؟ من از مردم و همه دوستانم عذرخواهی میکنم. همه آنهایی که افتخار می دهند و به زودی به کنسرت من خواهند آمد. من را ببخشند بابت اولین یا دومین آهنگ چون مطمئنا اشک اجازه نخواهد داد که بخوانم. بابت یکی دو آهنگ اول من را ببخشند که اگر نتوانستم بخوانم و خواهش میکنم خودشان جای من بخوانند. چون آنقدر در این یک سال نفس نکشیدم که فکر میکنم حداقل برای دو آهنگ اول احتیاج دارم نفس بکشم و زنده شوم و بعد از زنده شدن دوباره بخوانم. چون من خواننده ای نبودم که اول آلبوم بزنم و بعد خواننده شوم. مردم از روی اجراهای من در بندرعباس فهمیدند خواننده ای هست به اسم رضا صادقی. من از اجرای صحنه ای خواننده شدم نه آلبوم. این خیلی عذاب آور بود یعنی از همه عذابهایی که آدمهای نزدیک به من که من خیلی به آنها اعتماد داشتند و متاسفانه متاسفانه ضربه بدی به من زدند دردش بیشتر است که از صحنه دور باشم. ولی مطمئن باشید این دفعه اگر روی صحنه باشم و همیشه می گویم هربار روی صحنه می آیم فکر میکنم این آخرین بار است که خواهم آمد. این دفعه هم که بیایم با این دید خواهم آمد و با تمام قدرتم کنار آدمهایی خواهم بود که در این مدت با ایمیلهایشان و محبتهایشان و بزرگیشان به من نشان دادند که حداقل عمو رضا را دوست دارند چه باشد و چه نباشد. من می آیم که ماندنی باشم نه خواندنی.
 

  • * یک جایی یک جمله ای را گفتی گه در همان جمع خصوصی من را به فکر فرو برد. می خواهم یک مقدار در مورد تمام این نه ماه با تو حرف بزنم و هر طور که خودت دوست داری در این باره صحبت کن. یک جا گفته بودی که حاضرم برگردم بندر در هتل هما و پشت پیانو بنشینم و بخوانم اما به هر قیمتی روی استیج نروم. در مورد این نه ماه و این جمله حرفهای آخر تو را می شنوم.

ببین من نه برای ژیلا خواندم و نه برای ویلا. نه برای «های» خواندم و نه برای «هوی».من برای آدمهایی خواندم که صدای من و موزیک من را در گوشه ای از خاطراتشان حفظ کردند. به من افتخار دادند و می گویند ما آهنگ تو را که گوش می دهیم یاد خاطراتمان می افتیم. خب این ها را داشته باشید و کنار بگذارید. همه تفاسیر به کنار در این مدت طولانی احساس کردم یک جاهایی به من گفته می شود بیا این کار را انجام بده تا بتوانی بخوانی. بیا اینجا را امضاء کن تا بتوانی بخوانی.این حرکت را انجام بده تا بتوانی بخوانی. اینجا را رضایت بده تا بتوانی بخوانی. اینجا را کوتاه بیا تا بتوانی بخوانی. من آدم لجبازی هستم اما با خودم نه با کارم. این جمله را تایید می کنم که گفتم. حاضر بودم و هستم کماکان اگر قرار باشد روزی رضای صادقی که به همه گفت که « این بار ایستادم تا آخرش با کفش آهنین» یا گفت «وایسا می خواهم پیاده شوم»، گفت «هرکی فهمید که بریدی می خواد از تنت ببره» و همه اینها را گفت، اگر قرار باشد کوتاه بیاید فقط به خاطر خواندن، مطمئن باش با افتخار برمی گردم شهرم. شهری که همیشه آغوشش برای من باز بوده و می روم در هتل هما پشت پیانو می نشینم و سازم را میزنم حتی نمی خوانم و لذت میبرم تا اینکه بیایم بخوانم و فقط برای خواندنی شدن روی استیج باشم. رضای صادقی به خاطر عزتش رضا صادقی است به خاطر عزتی است که خدا به او داده است. به خاطر محبتی است که مردم به او داشته اند. رضای صادقی اگر رضا صادقی است به خاطر صدایش نیست. اگر به صدا باشد من وقتی همکارانم مثل آقای اصفهانی و آقای خواجه امیری و بقیه دوستانم می خوانند، باید ساکت شوم. من در صدا اصلا مقایسه نمیکنم چون آنها خیلی صدای خوبی دارند ولی رضا صادقی حس است، باور است. فقط حس و باور است. اگر حسم را با باورم ادغام کنم و به مردم بدهم من را می پذیرند. هر وقت این کار را نکردم پذیرفته نشدم. درست است دارم دق میکنم که روی استیج نیستم ولی اگر آن گونه روی استیج بیایم دیگر دق نمیکنم نابود میشوم. اصلا خیلی ساده نیست که تو نه ماه شاید نزدیک به ده ماه سکوت کنی و هرکه هرچه دوست دارد بگوید و تو حرفی نزنی.هرکه هرچه خواست گفت و تو ساکت بمانی. یکی گفت «رضا بدهکار من است». یکی گفت :«اگر من گذاشتم این بخواند» و یا دیگری گفت «بیا من برایت درست کنم».یکی گفت «رضا باید از این مملکت برود».یکی از آن طرف دنیا به من زنگ می زد: «شما آنجا چه کار می کنید اینجا بیایید بهتر است». گفتم آقا من مانده ام همین جا. همین جا کنار گرانی های همین مردم و ارزانی هایش و کنار خوبی هایش و کنار ضبط های بی کیفیتش. کنار ضبط های با کیفیتش، کنار ماشین های مدل پایین و مدل بالایش و کنار همه آدمهای خوب و بدش می مانم. روزی که خیلی سرپا بودم و لازم باشد برای خوش خوشان می روم نه برای ناخوشان. اگر باز هم می گویند تکرار میکنم من آدمی نیستم که محض خواندن روی استیج بیایم. حاضرم باز هم تکرار کنم که بروم هتل هما نوازندگی کنم یک عده آدمهای خوب بیایند دور و بر من و روی میزهای رستوران بنشینند و به من توجه نکنند و من فقط با سازم لذت ببرم. اما همان رضای حس و اعتقادم باقی می مانم و شک نکن.
 

  • * حالت را بد کردیم و ما را ببخش. من به احترام همه حرف هایت سکوت میکنم و جمله آخر تو را می شنویم برای مخاطبانت. با ذکر این نکته که همه کسانی که این جمله ها را می خوانند بدانند که این مصاحبه در وخیم ترین اوضاع روحی رضا صادقی گرفته شده است ولی قرار است که به زودی اخبار خوبی داشته باشیم.

از تو خیلی خیلی تشکر میکنم به خاطر این مدت. در این مدت این محبتها و پیگیری های تو را نسبت به حال و روز خودم می دیدم ولی از تو هم عذرخواهی میکنم چون برای تو هم که دوست خوب من هستی حرفی برای گفتن نداشتم. قبل از اینکه این حرف آخرم را بزنم تبریک می گویم به «محسن چاوشی» عزیز به خاطر آلبوم خیلی خوبش. به«احسان خواجه امیری»عزیز به خاطر آلبوم خیلی خوب و عالی که ارائه کرد. به «محمد علیزاده» به خاطر آلبومی که آمد و می دانم که چقدر دوست داشت این آلبوم زودتر بیاید و به او تبریک می گویم. به«محسن یگانه» عزیز هم تبریک می گویم به خاطر آلبوم حبابش و کنسرتهای خیلی خیلی خوبش. اینکه بچه ها روی استیج می روند و مردم را شاد می کنند من واقعا دستشان را می بوسم و به همه آنها تبریک می گویم. و حرف آخرم این است که من دارم با تمام ذهنتیم و با توکل بر خدا حس میکنم که این یک شروع دوباره است. چون آلبوم«همین» آلبومی است که من برایش روح و فکر و وقت و ذهن و هم قلبم را گذاشتم. خیلی از آدمهایی که برای این آلبوم به خصوص«آوای هنر» به خصوص آقای«جلیل پور» آقای«جعفری» و آقای«نیکونیا» واقعا نمی دانید که شبانه روز برای این آلبوم وقت گذاشتند که بتواند برسد و بتواند به یک نتیجه ای برسد. امیدوارم امسال سالی باشد برای همه ما که بتوانیم یک مقدار آرامش داشته باشیم چون دیگر این ناآرامی دارد حال همه را بد می کند. از همه دوستان ساده صبورم تشکر میکنم که در این مدت با ایمیل هایشان و با کامنت و بودن و دیدن و با تلفن چنان انرژی به من می دهند که بعضی اوقات خجالت میکشم از بزرگی و محبت آنها. آن حرکت خیری که انجام دادند و به آن مرکز خیریه رفتند و لطف کردند و آن نوشته هایشان به دست تک تک آنها را می بوسم و مطمئن باشید و شک نکنید این دفعه آمده ام بگویم که این بار ایستاده ایم تا آخرش با کفش آهنی. روی استیج شک نکنید که دو آهنگ اول را خودتان باید بخوانید چون من نمی توانم بخوانم.
 

  • * امیدوارم که آلبوم«همین» بازگشت پرقدرت تو به بازار باشد.

من آن دفعه هم به تو گفتم. پنج درصدش که به عهده من بود انجام دادم و نود و پنج درصد دیگرش اول دست خدا و بعد دست مردم است. انشاالله که آن هم از ما بپذیرند.

عکس: محمد رضا صادقی
تنظیم گفتگو: وحید لشکری

برای موزیک متن آهنگی ثبت نشده است، متن این آهنگ را شما ارسال کنید... ارسال ترانه آهنگ توسط شما

ارسال متن آهنگ : “ گفتند نمی گذاریم دیگر در ایران بخواند "

آهنگ های پیشنهادی

نظرهای کاربران

1 نظر